Verantwoordelijk voelen voor de ander

Voel jij je ook verantwoordelijk voor de problemen van een ander? Dit kan bij horen bij het hooggevoelig zijn.

Aanvoelen

Je voelt aan waar een ander mee zit en je wilt dit graag oplossen. Hierdoor kan het zijn dat je niet meer goed voor jezelf zorgt.

Ieder is verantwoordelijk voor zichzelf

Elk mens is verantwoordelijk voor zijn eigen problemen, voor het vinden van oplossingen, voor het vragen van hulp. Het enige wat jij kunt doen is er zijn voor die ander, in de vorm van aanwezig zijn. Bij dit aanwezig zijn is het heel belangrijk om steeds voor jezelf in de gaten te houden in hoeverre je een bijdrage kunt leveren.

Je grens aangeven

Ook heel belangrijk om voor jezelf te mogen zeggen dat het op een bepaald moment niet uitkomt. Duidelijk zijn tegen de ander dat je op een ander tijdstip wel tijd voor hem of haar hebt. Of gewoon heel duidelijk zeggen dat jij niet aangewezen persoon bent om te helpen.

Je voelt je verantwoordelijk

Bovenstaand vinden gevoelige mensen vaak niet gemakkelijk. Vanuit een verantwoordingsgevoel worden de eigen behoeftes aan de kant gezet waardoor het voor de ander niet duidelijk is hoe jij je voelt.

Ik ken iemand die steeds maar weer opnieuw naar zijn ouders toe ging om ze te helpen met de tuin en andere klussen. Zijn ouders gingen hier ook op rekenen, als hij een keer aangaf niet te kunnen, werden ze zelfs boos en zeiden tegen hem: “je weet toch dat wij dit niet kunnen en niemand anders hebben om ons te helpen”.

Hij heeft het toch eens gedaan, gewoon gezegd: “Ik wil voortaan minder vaak komen, het wordt voor mij ook teveel”. Toen bleek dat zijn ouders heel creatief waren in het vinden van andere oplossingen waardoor ze toch geholpen waren. Voor die tijd was die creativiteit niet nodig, hij stond toch altijd klaar voor ze. De relatie met zijn ouders is beter geworden, er is nu ook tijd om gewoon iets gezelligs te doen.

Duidelijkheid

Niet elk mens is geboren met extra antennetjes om veel op te pikken. Andere mensen hebben duidelijkheid nodig en door die duidelijkheid maak je het voor jezelf ook duidelijk. Als jij over je eigen grenzen heengaat help je de ander niet, je geeft dan die andere niet de gelegenheid om naar zijn eigen oplossing te zoeken, je ontneemt de ander zijn eigen verantwoordelijkheid.

Gewoon er zijn

Er gewoon zijn, met aandacht met belangstelling is vaak al genoeg voor de ander om aan zijn of haar problemen te gaan werken. En voor jezelf is heel belangrijk om het volgende in de gaten te houden: ‘hoeveel aandacht wil ik en kan ik geven.’

Verantwoordelijk voor mezelf

Ik heb het ook mogen leren, verantwoordelijk zijn voor mezelf. Door steeds meer in de gaten te krijgen waar mijn grenzen liggen. Verantwoordelijk zijn voor mezelf ben ik ook als ik aan een ander vertel wat ik voor hem of haar kan doen. Als ik iets doe wat ik niet aankan, help ik de ander niet.

Uitzonderingen?

Je hebt wel de zorg voor je jonge kinderen en daarin natuurlijk de verantwoording. Verder zijn er situaties waarin je een bepaalde verantwoordelijk hebt, alleen nooit meer dan dat wat daadwerkelijk bij je hoort en wat je echt aan kunt.

“ Geen enkele sneeuwvlok in een lawine voelt zich ooit verantwoordelijk.” (Voltaire)

Ik vind het leuk om in een reactie te lezen voor wie jij je verantwoordelijk voelt.