.png)
Mensen voelen zich op hun gemak bij een HSPer
Op mijn vorige blog kreeg ik veel mooie reacties. Ik las dat HSPers het regelmatig meemaakten dat volkomen onbekenden een praatje met ze aanknoopten. Soms worden er dan hele intieme onderwerpen besproken, problemen benoemd. Hoe komt dat toch?
Niet alleen hoogsensitieve mensen kunnen sferen aanvoelen, alle mensen hebben daar in meer of mindere mate aanleg voor. Heel veel mensen, ook de niet HSPers, verzuchten als ze in kamer komen waar net ruzie is geweest: ‘jee, wat hangt hier een vervelende sfeer’.
Veilig
Veel mensen voelen dus sferen, vaak ook geheel onbewust. Als ze een hoogsensitief mens zien voelen ze zich daar meteen op hun gemak. Alsof ze voelen dat ze hun verhaal daar kwijt kunnen, dat er geluisterd gaat worden en dat hun verhaal veilig is.
Compliment voor jou
Als jij meemaakt dat mensen op je af stappen en over hun problemen beginnen te praten, kan je dit zien als een groot compliment. Je bent gezien als een betrouwbaar persoon waar je gerust je verhaal tegen kunt vertellen.
Mensen worden gehoord
Gehoord worden deze mensen, want ze praten tegen een HSPer. Je weet misschien al dat een hooggevoelig mens moeite kan hebben met het aangeven van grenzen. Het kan dus gebeuren dat jij lustig ja en uhm bromt, je helemaal in het verhaal gaat verdiepen zonder je af te vragen of je er op dat moment wel echt behoefte aan hebt. ‘Hebbes’, denk de ander, ‘vasthouden dit, ik word gehoord’. Voor je het weet ben je een eeuwigheid bezig met het luisteren naar de ander en het geven van feedback.
Wat kies jij?
Bovenstaand is natuurlijk prima op momenten dat je dit ook echt leuk vind en als je er op dat moment ook echt de energie voor hebt. Geniet dan van het contact met de ander, je kunt er ook hele interessante verhalen door horen.
Je grens wordt verkend
Als je liever op dat moment iets anders doet dan luisteren, is het wellicht handig voor jezelf om dat ook echt aan te geven. ‘Ik heb nu even geen behoefte aan een praatje’, ‘ik wil nu even mijn boek uitlezen’, ‘ik wil even in rust van mijn reis in de trein genieten’. Je mag natuurlijk gewoon zeggen dat je op dat moment geen behoefte aan een praatje hebt. De ander is even jouw grens aan het verkennen door er ongevraagd een stapje overheen te zetten. Het is aan jou om te kijken in hoeverre jij die ander toe wilt laten.
“Onder het net en vlot gesprek, dat mijn hoofd, met bruine hoed, met de gastheer voeren moet, denkt mijn hele ziel: verrek!” (M. Vasalis)
Wat doe jij als een vreemde met je wilt praten?
Reacties 8
Dag Ineke, vreemden, bekenden, het maakt niet uit, ik krijg en ken veel verhalen. ik reageer daarop zoals mn gevoel dit aangeeft op dat moment. Als ik wel luister, gaat er altijd een blij mens weer weg, dat zie ik ook als mooi. Ik houd mijzelf verantwoordelijk voor wat ik geef of niet geef. Dat maakt dst ik er zelden door verstoort raak. Het lastigste vind ik eigenlijk dat ik me wel eens afvraag of mijn sociaal netwerk houd van mij of van mijn energie waar zij zich prettig bij voelen.
Ik heb me er (meestal) bij neergelegd, in dit opzicht ben ik wie ik ben en doe wat ik kennelijk ooit heb besloten.
Beste Ineke,
Ik maak idd weleens mee dat mensen bij mij komen en hun meest intieme dingen of erge problemen vertellen.
Je vraagt aan mij hoe ik hiermee omga....
Tja, dat is heel divers en hangt erg af van hoe ik me op dat moment voel, hen ik daar de tijd voor, met wat voor een verhaal die ander komt en hoe de energie van die ander persoon is.
Voel ik me op dat moment goed en op en top lekker in mijn vel, heb ik ook de tijd en de ander voelt voor mijn ok, dan laat ik die ander zijn verhaal doen en luister totdat hij/zij uitgepraat is. Ik geef dan daarna mijn mening maar houd het bij de IK- en MIJ-vorm. En indien gewenst geef ik die ander een goed advies als ik dat kan.
Wanneer ik echt geen zin en tijd heb in andermans zijn of haar intieme verhaal of erg probleem, dan geef ik dat ook meteen en duidelijk aan.
Ja dat is iets moois wat wij mee kunnen maken als HSPer, het luisteren (niet oordelen) en degene met een probleem toch een positieve impuls mee te geven.
Maar het tijdig nee kunnen zeggen is van essentieel belang om jezelf te beschermen. Sommige "verhalen" raken mij zo diep, dat ik uit moet kijken dat ze niet in mijn hoofd en in mijn lijf blijven zitten. Maar het nee kunnen zeggen is soms ook zeer moeilijk, omdat het niet is wat je gevoel je ingeeft. Dus de opmerking van Ineke is zeer terecht, als het niet lukt zeg nee! Help elkaar, als jij zelf vindt dat het kan.
