Mensen voelen zich op hun gemak bij een HSPer

Op mijn vorige blog kreeg ik veel mooie reacties. Ik las dat HSPers het regelmatig meemaakten dat volkomen onbekenden een praatje met ze aanknoopten. Soms worden er dan hele intieme onderwerpen besproken, problemen benoemd. Hoe komt dat toch?

Niet alleen hoogsensitieve mensen kunnen sferen aanvoelen, alle mensen hebben daar in meer of mindere mate aanleg voor. Heel veel mensen, ook de niet HSPers, verzuchten als ze in kamer komen waar net ruzie is geweest: ‘jee, wat hangt hier een vervelende sfeer’.

Veilig

Veel mensen voelen dus sferen, vaak ook geheel onbewust. Als ze een hoogsensitief mens zien voelen ze zich daar meteen op hun gemak. Alsof ze voelen dat ze hun verhaal daar kwijt kunnen, dat er geluisterd gaat worden en dat hun verhaal veilig is.

Compliment voor jou

Als jij meemaakt dat mensen op je af stappen en over hun problemen beginnen te praten, kan je dit zien als een groot compliment. Je bent gezien als een betrouwbaar persoon waar je gerust je verhaal tegen kunt vertellen.

Mensen worden gehoord

Gehoord worden deze mensen, want ze praten tegen een HSPer. Je weet misschien al dat een hooggevoelig mens moeite kan hebben met het aangeven van grenzen. Het kan dus gebeuren dat jij lustig ja en uhm bromt, je helemaal in het verhaal gaat verdiepen zonder je af te vragen of je er op dat moment wel echt behoefte aan hebt. ‘Hebbes’, denk de ander, ‘vasthouden dit, ik word gehoord’. Voor je het weet ben je een eeuwigheid bezig met het luisteren naar de ander en het geven van feedback.

Wat kies jij?

Bovenstaand is natuurlijk prima op momenten dat je dit ook echt leuk vind en als je er op dat moment ook echt de energie voor hebt. Geniet dan van het contact met de ander, je kunt er ook hele interessante verhalen door horen.

Je grens wordt verkend

Als je liever op dat moment iets anders doet dan luisteren, is het wellicht handig voor jezelf om dat ook echt aan te geven. ‘Ik heb nu even geen behoefte aan een praatje’, ‘ik wil nu even mijn boek uitlezen’, ‘ik wil even in rust van mijn reis in de trein genieten’. Je mag natuurlijk gewoon zeggen dat je op dat moment geen behoefte aan een praatje hebt. De ander is even jouw grens aan het verkennen door er ongevraagd een stapje overheen te zetten. Het is aan jou om te kijken in hoeverre jij die ander toe wilt laten.

“Onder het net en vlot gesprek, dat mijn hoofd, met bruine hoed, met de gastheer voeren moet, denkt mijn hele ziel: verrek!” (M. Vasalis)

Wat doe jij als een vreemde met je wilt praten?