Een decemberverhaal voor HSPers

Het meisje met de zwavelstokjes, een verhaal dat past in de decembermaand. Een maand waarin het koud kan zijn, een maand waarin mensen verbinding met elkaar willen zoeken.

Dit verhaal kan hoogsensitieve mensen raken, kan emoties en gevoelens oproepen. Ik zelf wordt ook altijd ontroerd door dit verhaal. Sprookjes hebben altijd al mijn speciale aandacht gehad, vroeger als klein meisje al, lezend onder de dekens in bed. Sommige verhalen vond ik eng en spannend, anderen vond ik heel zielig. Het meisje met de zwavelstokjes vind ik nog steeds mooi en het roept gevoelens op, gevoelens van compassie voor dit meisje, verdriet over wat ze meemaakt.

Waar gaan sprookjes over...

Hier gaan sprookjes over

Sprookjes gaan over het leven van de mens, over menselijke gebeurtenissen. Sprookjes verhalen over verbinding, emoties en gevoel. In de mooie verhalen worden menselijke aspecten belicht die elk mens kan herkennen bij zichzelf. Emoties en gevoelens worden opgeroepen, misschien wist je helemaal niet dat je deze had tot je iets las in het verhaal wat echt raakte.

Een sprookjesverhaal spreekt tot de verbeelding van de mens en laat je ervaren hoe wonderlijk het leven kan zijn. De mystiek in het sprookje geeft dit verhaal haar bijzondere kracht. Hoogsensitieve mensen kunnen het mysterieuze en raadselachtige in het verhaal tot in hun ziel ervaren. Alle mensen worden geraakt door de gebeurtenissen in het sprookje.

Het verhaal in deze tijd

Als ik het sprookje van het meisje met de zwavelstokjes naar de tegenwoordige tijd doortrek, zie ik  raakvlakken met de wereld om ons heen. Zeker nu lijkt het alsof er steeds meer mensen ontheemd zijn, geen weg meer kunnen vinden naar warmte en gebondenheid. Het lijkt alsof mensen meer eenzaam zijn, letterlijk in de kou gezet.

In de jachtige wereld die er nu is zie ik minder aandacht voor de medemens. Ik heb het gevoel dat de wereld aan het verharden is. In een verharde wereld is er soms letterlijk iets nodig om mensen weer bewust te laten zijn, bewust worden dat er meer is dan het eigen kleine wereldje.

Persoonlijk accent

Het meisje met de zwavelstokjes geeft de armoede, de ontberingen die mensen kunnen hebben een persoonlijk accent. Ineens komt het allemaal wel heel dicht bij, dan kan je jezelf heel goed inleven hoe het is om koud en eenzaam door het leven te gaan.

De media doet dit ook wel eens bewust, dan wordt er op het journaal bijvoorbeeld aandacht geschonken aan diep menselijk leed: Een oude vrouw die dood is gevroren in haar auto, een kind dat mishandeld wordt terwijl niemand dat in de gaten lijkt te hebben, een persoonlijk verhaal van een vluchteling die alles heeft achtergelaten.

Hooggevoelig mensen

Gelukkig zijn er mensen die zich het leed  aantrekken en zich zorgen maken om de mensen (en dieren) in de wereld waarin ze leven. Hooggevoelige mensen kunnen zich goed inleven in een ander. Onder de mensen die het initiatief nemen om van de wereld een beter oord te maken zitten veel hooggevoelige mensen.

Wij hebben niet allemaal dezelfde vermogens om iets voor een ander te doen, niet iedereen heeft daarin de energie voor. Wel kan een ieder doen wat in zijn of haar vermogens licht. Ik zelf doneer altijd extra aan de kerstpot van het Leger des Heils bijvoorbeeld.

Lees het verhaal

Het meisje met de zwavelstokjes: als symbolisch verhaal om aandacht aan elkaar te schenken om elkaar niet in de steek te laten. Je kunt het verhaal op mijn blog lezen:Het meisje met de zwavelstokjes

Wat is een favoriet verhaal van jou?

“Het leven is het mooiste sprookje.” (Hans Christian Andersen)